5η Ιουλίου... ένα μαντήλι για την Περιστέρα...

Πέρασαν κιόλας τρία χρόνια από εκείνη τη φορτισμένη με πάθη και ψέματα περίοδο του δημοψηφίσματος του Αλέξη.

Τρία χρόνια από τότε που από μία λέξη, ένα "ΝΑΙ" ή ένα "ΟΧΙ", κρινόταν αν είσαι Προδότης ή Πατριώτης. Από τότε που ένας Γιάνης κόντεψε να διαλύσει μία χώρα για να κάνει το "κομμάτι" του, ανακοινώνοντας περήφανα καθώς επέστρεφε στο σπίτι: "Darling, έκλεισα τις Τράπεζες!".

Από τότε που ένας Πρωθυπουργός έπαιξε και έχασε τα ρέστα ενός ξοφλημένου Κράτους, μπλοφάροντας σε μία παρτίδα πόκερ.

Ποιος δεν θυμάται με νοσταλγία τον ενθουσιασμό των "επαναστατών" του "ΟΧΙ", τη γεύση από το έπος του ’40 που πήραμε εμείς που δεν ζήσαμε το αληθινό; Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις τιμημένες ουρές της ταπείνωσης στα ΑΤΜ για ένα εικοσάρικο; Τις επικές κορώνες της Ζωής και τις τσιρίδες της Ραχήλ; Τους χορούς και τα πανηγύρια στο Σύνταγμα τη βραδιά της "νίκης"; Ωραίες εποχές, ανέμελες και Αριστερές...

Πού πήγαν όλα αυτά τρία χρόνια μετά; Πού είναι τα ατελείωτα Eurogroup και οι ηρωικές διαπραγματεύσεις; Πού χάθηκαν τα "Go back Mrs Merkel"; Πού είναι η λεβεντιά του Ανεξάρτητου Έλληνα, η οργή και το πάθος του ασυμβίβαστου Αριστερού; Πού είναι οι δικαιωμένοι αγανακτισμένοι;

Και ύστερα έρχονται στο μυαλό τα μεγάλα υπαρξιακά ερωτήματα: Υπάρχει ΕΝΦΙΑ μετά τον ΣΥΡΙΖΑ; Τι είναι ο μειωμένος ΦΠΑ στα νησιά; Υπάρχει στα αλήθεια "κούρεμα" του χρέους; Θα έρθει ποτέ η 13η σύνταξη; Είναι ο Αλέξης Σοσιαλδημοκράτης; Κανείς δεν μπορεί να δώσει σίγουρες απαντήσεις, είναι καθαρά θέμα Πίστης. Ο αληθινός ΣΥΡΙΖΑΙΟΣ δεν ρωτά τέτοια πράγματα. Μόνο πιστεύει και προσεύχεται για τη Σωτηρία της Αριστεράς.

Και κλαίει. Κλαίει σιωπηλά κάθε 5 Ιουλίου, από οργή και θυμό όπως η αθώα Περιστέρα, η σύντροφος του Ηγέτη. Για τη διάψευση του μεγαλειώδους "ΟΧΙ". Για τον εξαναγκασμό που επιβλήθηκε στον ανυπότακτο Αλέξη, μετά από 17 ώρες βασανιστηρίων στα μπουντρούμια της Κομισιόν.

Όχι, δεν υπέγραψε ο Αλέξης! Κι αν υπέγραψε, υπέγραψαν και άλλοι μαζί του. Δεν κορόιδεψε τον κόσμο! Τα πίστευε αυτά που έλεγε. Το πήγε μέχρι εκεί που μπορούσε, αλλά κάποια στιγμή τελείωσαν τα λεφτά, τελικά είναι το χρήμα που κινεί τον κόσμο, αυτό κατάλαβε ο Αλέξης.

Άντε ξυπνάτε…