Μέρα ελευθερίας

Σαν σήμερα, πριν από 68 χρόνια, στις δέκα η ώρα το πρωί, και ο τελευταίος αντάρτης εγκατέλειπε το Ελληνικό έδαφος. Το Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΕ που συνεδρίασε στις 28 Αυγούστου, αποφάσισε οι ανταρτικές δυνάμεις να περάσουν στο Αλβανικό έδαφος, γιατί ήταν θέμα ωρών η περικύκλωσή τους.

Η εκκένωση του Ελληνικού εδάφους είχε προγραμματιστεί να αρχίσει το βράδυ της 29^ηςΑυγούστου και να έχει τερματιστεί μέχρι το ξημέρωμα της 30^ης, πριν αρχίσει να επιχειρεί η αεροπορία. Επειδή όμως ο όγκος των ανταρτικών δυνάμεων ήταν μεγάλος και στις τάξεις του υπήρχαν τραυματίες, ηλικιωμένοι και γυναικόπαιδα, καθυστέρησε η αποχώρηση τους, με αποτέλεσμα από τις 6 το πρωί να πολυβολείται η πορεία από τα αεροπλάνα των Εθνικών δυνάμεων.

Έτσι έληξε ο αιματηρός Εμφύλιος πόλεμος, που ουσιαστικά άρχισε την άνοιξη του 1943. Αναμφίβολα, κάθε εμφύλιος πόλεμος είναι ένα καταστροφικό γεγονός για την χώρα που τον υφίσταται. Αναμφίβολα όμως, από την στιγμή που καθίσταται αναπόφευκτος, γίνεται η αξιολόγηση  των διακυβεύσεων του και ο καθένας επιλέγει πλευρά. Υπάρχουν δε, νικητές και ηττημένοι.

Η νίκη των Εθνικών δυνάμεων, στην προκειμένη περίπτωση, σήμαινε, πρώτον, την παραμονή της χώρας μας στον κόσμο των Δυτικών Δημοκρατιών και, δεύτερον, στην διαφύλαξη της εδαφικής ακεραιότητας της.

Γιατί αυτές ήταν οι δύο διακυβεύσεις του Ελληνικού Εμφυλίου πολέμου. Οι  κομμουνιστές επεδίωκαν την ένταξη της Ελλάδος στο σοσιαλιστικό στρατόπεδο, και στην συνέχεια, όπως είπε ο Τίτο στον Α. Τζήμα «το Μακεδονικό ζήτημα θα λυθεί στο πλαίσιο των σοσιαλιστικών Βαλκανίων».

Άλλωστε, δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός πως το, Γιουγκοσλαβικής εμπνεύσεως, «Σχέδιο Λίμνες», που εγκρίθηκε από την Γ΄Ολομέλεια του ΚΚΕ τον Σεπτέμβριο του 1947, απέβλεπε ουσιαστικά στην απόσπαση oλόκληρης της Βόρειας Ελλάδος από τον Εθνικό κορμό.

Γιατί απέτυχε; Γιατί δεν μπόρεσε ο στρατός του ΚΚΕ να συγκεντρώσει  50.000 μαχητές, όπως προέβλεπε το σχέδιο. Και γιατί δεν μπόρεσε να τους συγκεντρώσει; Γιατί ο Ελληνικός λαός απεχθανόταν τον κομμουνισμό. Δεν ήθελε να στρατευθεί στις τάξεις του.

Απόδειξη το γεγονός, πως οι κάτοικοι των χωριών και των πόλεων που καταλάμβαναν οι αντάρτες, τους αντιμετώπιζαν ως πλιατσικολόγους –επιδρομείς (κατσαπλιάδες)  και όχι ως απελευθερωτές. Δεν έβγαιναν στους δρόμους να τους υποδεχθούν με κόκκινες σημαίες, αλλά κλειδώνονταν στα σπίτια τους και κρυβόταν στα υπόγεια τους, για να μην εκτελεσθούν, ή «στρατολογηθούν», ή συλληφθούν ως όμηροι.

Κανένας «επαναστατικός» στρατός δεν μπορεί να κερδίσει έναν Εμφύλιο πόλεμο, αν δεν έχει τον λαό με το μέρος του. Αυτό δείχνει η Ιστορία. Και αυτό έγινε και στην Ελλάδα. 

Ακόμα και οι ίδιοι οι κομμουνιστές δεν ήθελαν να βγουν στο βουνό να πολεμήσουν και προτίμησαν τις εξορίες και την Μακρόνησο. Δυσάρεστες αλήθειες για τους Αριστερούς, αλλά είναι αλήθειες.

Οι νικητές του Εμφυλίου πολέμου, δηλαδή όλες οι πολιτικές δυνάμεις πλην του ΚΚΕ—που εκπροσωπούσαν το 85-90% του Ελληνικού λαού—είδαν στο βάθος του χρόνου να δικαιώνονται για την νίκη τους στον Εμφύλιο πόλεμο.

Η Ελλάδα: 1) παρέμεινε στον Δυτικό κόσμο, και η ένταξη της σε αυτόν ολοκληρώθηκε το 1979, 2) είχαμε το πολίτευμα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, με όλες τις ασθένειες που κουβαλούσε λόγω του Εμφυλίου, αλλά που τελικά οδήγησαν, μέσα από την λάβα της δικτατορίας, στην εγκαθίδρυση, το 1974, μιας σύγχρονης Δημοκρατίας. Και, 3) το 1989 με την κατάρρευση του σοσιαλιστικού στρατοπέδου, οι νικητές είδαν τις ιδέες για τις οποίες πολέμησαν να δικαιώνονται και οικουμενικά. Γιατί διαφορετικά, θα είχαμε « δύο γενιές χαμένες πίσω, δυστυχώς».

Ας αναλογισθεί  λοιπόν, ο αναγνώστης τι θα γινόταν αν επικρατούσε ο στρατός του ΚΚΕ, και ας αισθάνεται μιαν απέραντη ευγνωμοσύνη γι΄αυτούς που κράτησαν την Ελλάδα όρθια.

Άλλωστε, όταν οι ηττημένοι γιορτάζουν την ήττα τους, τι πρέπει να κάνουν οι νικητές για την νίκη τους; Ο μονομερής κατευνασμός και η αυτολογοκρισία, είναι οι χειρότερες επιλογές.

Υ.Γ. Σήμερα όμως οι γνήσιοι απόγονοι των ηττημένων επιχειρούν, με την ιδεολογική τους κομμουνιστική εμμονή, να ανατρέψουν όσα δεκαετίες δημοκρατίας οι Έλληνες πέτυχαν...

Μπόχα και ευθύνες

Τα απορριμματοφόρα των άλλων δήμων που ήρθαν να μαζέψουν τους τόνους των σκουπιδιών, ήταν απλά σταγόνα στον ωκεανό…

Η αποκομιδή έγινε από τα κεντρικά σημεία και όλοι  οι εσωτερικοί δρόμοι σε όλοι την έκταση του νησιού παρέμειναν με ξέχειλους κάδους.

Από την επομένη μέρα πάλι οι κάδοι γέμισαν…

Με 3 απορριμματοφόρα «ρημάδια», βρώμικα, ασυντήρητα, με  μόνο 13 υπαλλήλους καθαριότητας και με τη μεταφορά στο ΧΥΤΑ Φυλής το πρόβλημα των σκουπιδιών, όχι απλά δε λύνεται, αλλά θα παραμένει…

Οι ευθύνες είναι πολλές  και για πολλούς…

Σύμφωνα με το νέο περιφερειακό σχεδιασμό (ΠΕΣΔΑ) περί απορριμμάτων, η Αίγινα δεν προβλέπεται να αποκτήσει υποδομές δικού της ΧΥΤΑ, κι έτσι η Περιφέρεια Αττικής «καταδικάζει» το νησί  στο να στέλνει τα σκουπίδια του στη Φυλή.

Από την άλλη το υπουργείο Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής αποκλείει το ενδεχόμενο ναύλωσης ειδικού πλοίου μεταφοράς (παντόφλα) σε ετήσια βάση, λόγω κόστους. Δηλαδή με λίγα λόγια  κυβέρνηση και περιφέρεια μας λένε «θα μείνετε με τα σκουπίδια σας αγκαλιά»…

Ευθύνες έχει φυσικά και ο δήμος. Οι παλινωδίες, η έλλειψη οργανωμένου σχεδίου,  τα μικροσυμφέροντα και οι καταγγελίες, έστω κι αν έχουν βάση, εντείνουν  την όλη κατάσταση.

Τι μπορεί να γίνει ;

Ο δήμος εκμεταλλευόμενος αυτή την κατάσταση να πιέσει και απαιτήσει μεταφορά απορριμμάτων με «παντόφλα»,  να διεκδικήσει αλλαγή του ΠΕΣΔΑ και δημιουργία τοπικών υποδομών και εφαρμογή του συστήματος «διαλογή στην πηγή» όπως ακριβώς έγινε στη Ζάκυνθο, που αντιμετώπιζε το ίδιο πρόβλημα. Επιπλέον να ζητήσει την παραχώρηση από άλλους δήμους οχημάτων περισυλλογής.

Αυτά για αρχή, αλλιώς πάλι του χρόνου τα ίδια θα λέμε.

Ο κυρ Αλέκος...

Το πρόβλημα της αποκομιδής  των σκουπιδιών τις τελευταίες μέρες έχει ενταθεί για μια φορά ακόμα.

Τα αίτια είναι γνωστά, κάτι τα λίγα απορριμματοφόρα, κάτι ο σταθμός μεταφόρτωσης, κάτι η δυσκολία μεταφορά τους  με τα πλοία , κάτι οι καταγγελίες επιχειρηματιών για τα δημοτικά οχήματα, ήρθε το πράγμα και «κούμπωσε καλά»…

Θύμα της όλης κατάστασης οι κάτοικοι, οι επιχειρήσεις και οι  τουρίστες στο νησί…

Ο κυρ Αλέκος μαζί με τον υπ. Ναυτιλίας Π.Κουρουπλή είχαν υποσχεθεί στο δήμο μια «παντόφλα» για τη μεταφορά των απορριμματοφόρων… και  να μην υπάρχει το πρόβλημα με τα πλοία της γραμμής… ακόμα την περιμένουμε…

Προφανώς ο κυρ Αλέκος  δεν προφταίνει να λύσει το πρόβλημα… έχει να πιεί τα ούζα του  στο γνωστό καφενείο που συχνάζει κάτω από το παλιό δημαρχείο…

Νάτος ο κουνενές...

Εν μέσω μιας τεράστιας εθνικής τραγωδίας,  με την καταστροφική πυρκαγιά της Ανατολικής Αττικής, που ευτυχώς δεν είχε ανθρώπινα θύματα, και αφού κατασβέστηκαν όλα τα ενεργά μέτωπα με υπεράνθρωπες προσπάθειες των πυροσβεστών ο ανύπαρκτος και ανίκανος Αλέξης Τσίπρας έκρινε σκόπιμο να εμφανιστεί δημόσια…  

Κάτω από την πίεση της γενικής κατακραυγής για τη μεγάλη καταστροφή, ο καταληψίας που το παίζει πρωθυπουργός μαζί με τους άλλους καφενόβιους υπουργούς του, αναγκάστηκαν να βγουν και να κάνουν συσκέψεις δίνοντας και φωτογραφίες του πόσο ανησυχούν Από το πρωί, συνοδεία τηλεοπτικού συνεργείου του ΣΥΡΙΖΟκάναλου  της ΕΡΤ, βρίσκεται για εναέρια επιθεώρηση με ελικόπτερο στα καμένα του Καλάμου, του Βαρνάβα και  των υπόλοιπων περιοχών από τις οποίες πέρασε η φωτιά, στέλνοντας το μήνυμα ότι η κυβέρνηση των τουριστών…«είναι εδώ»…

Όπως οι απατεώνες, όταν τους ανακαλύψουν, τρέχουν να ανακατευτούν με το πλήθος για να χαθούν τα ίχνη τους, έτσι και δαύτοι. Προσπαθούν να χωθούν στο ίδιο κάδρο με την αντιπολίτευση και με επικοινωνιακά τρικ να εξαφανίσουν τις ευθύνες τους.

Τι να πει κανείς γι’ αυτούς τους απίθανους… θυμηθείτε το σε λίγες μέρες θα πουν ότι για όλα φταίνε  οι κακοί δεξιοί και ο φιλελευθερισμός.

Το θράσος τους περισσεύει.

Ανήμερα της Παναγίας...

15 Αυγούστου 1940: Ο άνανδρος τορπιλισμός του καταδρομικού ''Έλλη'' στην Τήνο

Την 15η Αυγούστου του έτους 1940, σύμπας ο Ελληνισμός εορτάζει με την δέουσα θρησκευτική ευλάβεια την Κοίμηση της Θεοτόκου. Επίκεντρο της μεγάλης θρησκευτικής εορτής, το Νησί της Μεγαλόχαρης, η Τήνος. Πλήθος κόσμου συρρέει στο Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, την Παναγία της Τήνου. 

Η εθνική κυβέρνηση του Ιωάννη Μεταξά,  συμμετέχει και τιμά τη σπουδαία ημέρα για την Χριστιανοσύνη αποστέλλοντας το ελαφρύ καταδρομικό «Έλλη», άγημα του οποίου επρόκειτο να αναλάβει την λιτανεία της ιερής εικόνας της Παναγίας.

Η Θεία Λειτουργία έχει ξεκινήσει, με χιλιάδες πιστούς κάθε ηλικίας να συνωστίζονται τόσο στον Ιερό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, όσο και περιμετρικά αυτού. Στο λιμάνι της νήσου ξεχωρίζει σημαιοστολισμένη και απαστράπτουσα η «Έλλη», το ελαφρύ καταδρομικό και καμάρι του Πολεμικού μας Ναυτικού. Επί του καταστρώματός της και με υψηλό εθνικό φρόνημα και εθνική υπερηφάνεια, Αξιωματικοί και ναύτες ετοιμάζονται για την αποβίβασή τους στην προκυμαία. Το Πολεμικό Ναυτικό θα βαστήξει στις πλάτες των ανδρών του, την εικόνα της Μεγαλόχαρης. 

Περί ώρα 08:25 μια τρομερή έκρηξη συνταράσσει το ελαφρύ καταδρομικό. Τον αρχικό αιφνιδιασμό διαδέχονται κραυγές πανικού, τόσο επί του πολεμικού σκάφους όσο κι επί της προκυμαίας. Πυκνοί καπνοί γεμίζουν τον ουρανό, καθώς εκρήγνυνται το μηχανοστάσιο και οι δεξαμενές πετρελαίου του καταδρομικού. Ακόμη δύο εκρήξεις σημειώνονται στην προκυμαία, δίχως ευτυχώς να υπάρξουν θύματα μεταξύ των χιλιάδων επισκεπτών. Ο απολογισμός για το Πολεμικό Ναυτικό είναι βαρύς: 9 νεκροί και 24 τραυματίες βυθίζουν στο πένθος ένα ολόκληρο Έθνος. 

Μαζί με το πένθος όμως, αναδύεται η οργή για τους υπεύθυνους του θρασύδειλου χτυπήματος. Ο Εθνικός Κυβερνήτης Ιωάννης Μεταξάς, παραμένει ψύχραιμος και συντονίζει με μαεστρία τις ενέργειες των ελληνικών αρχών. Δια απορρήτου διαταγής, αναθέτει στον Αρχηγό του Στόλου Υποναύαρχο Ε. Καββαδία την αναζήτηση των υπευθύνων του τορπιλισμού. Οι αρχικές υποψίες για δράση ιταλικού υποβρυχίου επιβεβαιώνονται από το πόρισμα των ερευνών, το οποίο παραδίδεται στον Ιωάννη Μεταξά στις 21 Αυγούστου. Ο Εθνικός Κυβερνήτης όμως, με γνώμονα πάντοτε το εθνικό συμφέρον, διατάζει να μην δημοσιοποιηθεί. Προετοιμάζεται πυρετωδώς για το αναπόφευκτο και αναμένει την επόμενη κίνηση των Ιταλών.

Το αποτέλεσμα της έρευνας του Υποναύαρχου Καββαδία δημοσιοποιείται στις 30 Οκτωβρίου, μετά την εξαπόλυση της ιταλικής επίθεσης εναντίον της Ελλάδος. Τα υπολείμματα των τορπιλών είναι ο αδιάψευστος μάρτυρας της ιταλικής ενοχής. Οι τρεις τορπίλες είχαν εξαπολυθεί από το υποβρύχιο του ιταλικού πολεμικού ναυτικού «Delfino», κατόπιν διαταγής του Ιταλού διοικητή της Δωδεκανήσου Ντε Βέκι.

Ο Ελληνικός Λαός έλαβε εκδίκηση για τους 9 ηρωικούς Νεκρούς του καταδρομικού «Έλλη», από τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου του 1940. Ο Ελληνικός Στρατός υπό την εμπνευσμένη ηγεσία του Εθνικού Κυβερνήτη Ιωάννη Μεταξά, υπήρξε ο αμείλικτος τιμωρός μιας δειλής πράξης εκ μέρους ενός ανέντιμου εχθρού.

Η Ιταλία, αναγνωρίζοντας εμμέσως την ατιμία της άνανδρης δολοφονικής πράξεως, προχώρησε δέκα χρόνια μετά τον τορπιλισμό -στα πλαίσια των πολεμικών επανορθώσεων- στην παραχώρηση στην Ελλάδα του καταδρομικού Eugenio Di Savoia. Το πολεμικό σκάφος μετονομάστηκε σε «Έλλη» τον Ιούνιο του 1951 και υψώνοντας την Ελληνική Σημαία έγινε ο άγρυπνος φρουρός των ελληνικών θαλασσών.

Σήμερα το 2017 τις «άναδρες  τορπίλες»  τις  εξαπολύουν  μαζικά εσωτερικοί εχθροί της Πίστης και του Ελληνισμού, που διαβρώνουν το  εθνικό φρόνημα και τη συνοχή του Ελληνικού λαού, οι εξωτερικοί εχθροί  απλά αναμένουν την κατάλληλη στιγμή…

Το πόρισμα για το Duente

Κανείς από τους επιβάτες του ταχύπλοου «Duende» δεν βοήθησε τους ναυαγούς της λάντζας «Αντωνία».

Αντίθετα, τους παρακολουθούσαν απαθείς για αρκετή ώρα στις απέλπιδες προσπάθειές τους να επιπλεύσουν ανάµεσα στα συντρίµµια του σκάφους που βυθιζόταν.

Αυτό σηµειώνει ο πραγµατογνώµονας ναυτικών ατυχηµάτων Ηλίας Στεφανάκος στο πόρισµα των σχεδόν 600 σελίδων, το οποίο συνέταξε και κατατέθηκε πριν από λίγες ηµέρες στην ανακρίτρια που χειρίζεται την υπόθεση του ναυτικού δυστυχήµατος, το οποίο σηµειώθηκε πριν από έναν χρόνο στην Αίγινα και στοίχισε τη ζωή σε 4 ανυποψίαστους επιβάτες -μεταξύ αυτών και ένα 5χρονο κοριτσάκι- οι οποίοι επέβαιναν στη λάντζα «Αντωνία.

Στο πολυσέλιδο πόρισμα που αποκαλύπτει η Realnews, ο πραγματογνώμονας Ηλίας Στεφανάκος δεν αφήνει καμία πιθανότητα χειριστής του σκάφους να μην ήταν ο Θρασύβουλος Λυκουρέζος , ενώ επιρρίπτει ευθύνες και στους δύο χειριστές των σκαφών, υποστηρίζοντας ότι δεν τήρησαν τα προβλεπόμενα, ώστε να αποφευχθεί η σύγκρουση.

Όσον αφορά τα αίτια θανάτου και τραυματισμού των επιβαινόντων στο «Αντωνία» καταλήγει:

«Όλα τα θύματα πέθαναν από πνιγμό. Θεωρώ ότι οι τραυματισμοί που σημειώθηκαν σε επιβαίνοντες στο ‘‘Αντωνία’’ ήταν συνέπειες (παράγωγα):

1.Της ακούσιας πτώσης των επιβαινόντων στη θάλασσα από την άμεση και αιφνίδια ανατροπή του σκάφους.

2. Της πιθανής πρόσκρουσης ή βίαιης επαφής με τα ύφαλα του ‘‘Duende’’ ή της βίαιης επαφής (χτύπημα) συντριμμιών που εκτοξεύθηκαν σε αυτούς τη στιγμή που περνώντας πάνω από το ‘‘Αντωνία’’ διέλυε τις υπερκατασκευές του και ό,τι υπήρχε πάνω στο κατάστρωμα.

3. Της πιθανής βίαιης επαφής (χτύπημα) σε αντικείμενο ή τμήμα του πλήθους των συντριμμιών της διαλυμένης υπερκατασκευής του ‘‘Αντωνία’’ που συνάντησαν όταν βρέθηκαν στη θάλασσα ή αναδύονταν από αυτή μετά τη βύθισή τους στο νερό».

Ωστόσο, όπως σημειώνουν ειδικοί του χώρου, παραβλέπει ότι η λάντζα είναι ένα δυσκίνητο σκάφος σε σχέση με το ταχύπλοο, όπως και το ότι η ταχύτητα των 21 έως 25 κόμβων που κινείτο το «Duende» μόλις 50 μέτρα από την ακτή, εγκυμονούσε μεγάλο κίνδυνο ακόμη και για τους λουόμενους.

Ο πραγματογνώμονας αναφέρει συγκεκριμένα: «Στις 16 Αυγούστου, περί ώρα περίπου 12:45, απέπλευσε το Ε/Γ-Τ/Ρ ‘‘Αντωνία’’ από το λιμανάκι της Πέρδικας στη νήσο Αίγινα υπό καλές καιρικές συνθήκες με 24 επιβαίνοντες, από τους οποίους 23 επιβάτες, με κυβερνήτη του σκάφους τον απολεσθέντα στο ναυάγιο Στυλιανό Τρίμη.

Σύμφωνα με το πρωτόκολλο Γενικής Επιθεώρησης του «Αντωνία», ο αριθμός των ατόμων που επιτρεπόταν να μεταφέρει ήταν 20 επιβάτες και ένα άτομο πλήρωμα. Από τα παραπάνω προκύπτει ότι στο σκάφος είχαν επιβιβαστεί 3 άτομα πλέον των επιτρεπόμενων».